شعری از شاعر جوان خانم ف.آزادواری

گربخوانم غزلی ،غزل از دشت جوین خواهم گفت

من چون مجنونم و در دشت جوین خواهم خوفت

ای دیده ببین دشت جوین بستر خون است

امشب به میان خاک و خون خواهم خفت

 نام او را بلبلان همیشه در سر دارن

زیر خاکش را همه چون تاج بر سر دارن

شاید بگوئید که چرا آزادوار

نام دیگری نبود که گفته اند آزادوار

  این بازی نیاز به دو گروه مساوی(مثلا 5 نفره) ویک چوب نسبتا بلند و یک چوب کوچک که دو طرف آن را تراشیده باشند دارد.این دو گروه به روشهای متفاوت شروع کننده را تشخیص میدهند(مثلا گل یا پوچ به لهجه آزادواری قوش قوش مگن و یا...)

 پنج نفر گروهی که بازی را شروع می کنند باید با چوب بزرگه,چوب کوچک را (با پرتاب ضربات نرم) به هوا بزنند,این ضربات هر چه بیشتر باشد برای گروهشان بهتر است.

مثلا کل گروه 15 ضربه میزنند.

 این ضربات از جایی که به عنوان مبنا(اوستا)انتخاب کردند باید شروع شود,این 15 ضربه رامی زنند(زدن چوب بزرگ به چوب کوچک),مثلا کل 15 ضربه مسافتی حدودا یک و نیم کیلو متر میرود,حالا باید 5 نفر گروه دیگر این مسافت را با صدای کلووووووووووو بیایند,اگر به اوستا رسیدن که بازی تمام میشود ولی اگر 5 نفر با صدای ذکر شده به اوستا نرسیدن(مثلا مسافت کوچکی مانده)باید یک نفر انتخابی از آن گروه یک ضربه ای دیگر مخالف اوستا بزند و بعد دوباره با همان صدا به طرف اوستا بدود.